ریشه واژه " ناب "

ناب در اصل " اَناب " بوده است . مانند: انیران ، اَمرداد و اَنوشیروان و آزرمیدخت . " اَ " یعنی " بدونِ ، بی " پس " اَناب " یعنی بدون آب . بعدها اناب به ناب تغییر شکل داده است . خوب است بدانید که  در پارسی کهن، هنگامی که می خواسته اند وارون واژه ای را به کسی بگویند ، از یک واج الف  یا الف و نون  استفاده می کرده اند .انیران یعنی غیر ایرانی ؛ امرداد یعنی بدون مرگ ؛ اَناب یعنی بدون آب