معنی لاهیجان

لاهیجان:از شهرهای استان گیلان و نود و پنجمین شهر پرجمعیّت ایران است. دربارۀ ریشۀ نامگذاری‌اش سخنان گوناگونی وجود دارد.«لاه» در «لاهیجان» به معنای ابریشم است. در لغتنامۀ دهخدا چنین آمده است: «لاه» لاس باشد که نوعی از بافتۀ ابریشمی سرخ رنگ است. (برهان قاطع). پسوند «یج» برای «نسبت دادن» است؛ مانند: یوش = یوشیج و لار + لاریج؛ الف و نون نیز در بسیاری از شهرهای ایران نشانۀ مکان است؛ مانند گیلان، اصفهان (سپاهان یا اَسْپَدانَ)، زنجان (زنگان)، پس «لاهیج» به معنای «ابریشمی» و «لاهیجان» به معنای «شهر ابریشم» است.پسوندِ «یج» در «اکتیج‌کلا» روستایی از توابع بخش لاله‌آباد شهرستان بابل در استان مازندران نیز وجود دارد. (آکِت + یج = آکِتی: آبادیِ آکتی‌ها)پسوند «ـیک/ـیگ» در پارسی میانه و «ـیج» در زبان تبری، مانند یوش = یوشیج با پسوند ic در انگلیسی، و ique در فرانسه و isch در آلمانی هم‌ریشه است. در فارسی امروزی پسوندِ «ـیک/ـیگ/ ـیج» به صورتِ «ـی» کوتاه شده است. مانند «پارس: پارسیگ» که امروزه «پارسی» سپس «فارسی» شده است.امّا برخی واژۀ «لاهیجان» را معرّب یعنی عربی شدۀ «لاهیگان» و «لاهیگ» را دگرگون شدۀ «جولاهیگی» به معنای «بافندگی» و «جامه‌بافی» می‌دانند. در این صورت «لاهیجان» به معنای «شهر بافندگان» است.@ketabearabi