وجه تسمیه ( شَوَند نام گذاری ) زَرقان:

برخی بر این باورند که زرقان در اصل زرکان بوده (یعنی کان زر ، معدن طلا) و من این گونه می پندارم که زرقان عربی شده زرگان است همان گونه که کوهستان به قهستان  و دهگان به دهقان تبدیل شده است . شهر زرقان از شهرهای کهن استان فارس است که تاریخ هزار ساله دارد.

معنی عـلیاء :

علیاء یک نام دخترانه دارای ریشه عربی است . علیاء یعنی قله کوهی که به دیگر کوه ها مُشرِف باشد .همچنین علیاء به بلندترین نقطه هر چیزی گفته می شود . اما الیا ، ایلیا  نام دیگری است و نباید با علیاء اشتباه گرفت . اِلیا ( ایلیا) نام بیت المقدس است .ایلیا به معنی خدای خدایان و واژه ای عِـبری است. برخی بر این باورند که ایلیا نام سریانی حضرت علی است . علیاء بر وزن فـَعلاء است . حـَسْناء نیز همانند عَلیاء بر وزن فَعلاء است . حسناء به معنای نیکو و زیبا است . به ادامه مطلب مراجعه کنید .

معنی پروین

معنی نام " نَویـد " :

نَوید نام پسرانه فارسی است . نوید یعنی مژده و پیغام خوش . خبری که موجب شادی شود . ریشه نوید   nawid است . نـَو یعنی نو  و نوید  از ریشه نو بودن است . نوید پیغامی است که نوی دارد . یعنی کهنه نیست . در عین شادبودن  نو نیز هست .

معنی اسماعیل

اسماعیل یک نام عِـبری پسرانه است . اسماعیل از پیوند ( اِسماع به معنی شنید و ایل به معنی خدا ) درست شده است . پس اسماعیل یا اسماع ایل یعنی آنکه خدا ندای او را شنید.

وجه تسمیه ( شَوَند نام گذاری ) ماهی دشت در استان کرمانشاه:

وجه تسمیه ( شَوَند نام گذاری ) سارین در نزدیکی رفسنجان :

سارین روستای زیبایی در نزدیکی رفسنجان در استان کرمان است . سارینا در فارسی به معنی پاک و خالص است که به صورت سارینا نامی دخترانه نیز هست . بسیاری از دلایل نامگذاری شهرها و روستاها در گذر زمان به دست فراموشی سپرده شده است و کمتر کسی این دلایل را به رشته نگارش بیاراسته است . شدنی نیست که نام کسی یا چیزی بی شَوَند ( بی دلیل ) باشد . به کلماتی که با حرف ( ر ) آغاز می گردد توجه کنید :  رَفتن، ریسیدن ، رسیدن ، رهاندن ، رَمیدن ، رَستن ، رُستن ، راه ، رندیدن ، رُفتن . در همه این واژه ها گونه ای حرکت یافت می شود . به زبان عربی دقت کنید . آن هم چنین است و هر چه با ( ر ) آغاز می گردد ؛ دارای نوعی حرکت است . مثال : رَقَصَ : رقصید / رَکَلَ : لگد زد / رَفَعَ : بلند کرد / رَمّی : پرت کرد / رَعد : آذرخش / رَکَضَ : دوید / رُح ْ : برو ( در عربی محلی ) به خشم و خوش دقت کنید . آمدن دو حرف ( خ ) و ( ش ) گونه ای هیجان روحی را نمایش می دهد .گویا واژه خشمگین به راستی عصبانی است .گویا واژه نرم به راستی نرمی دارد و زُمُخت هم واقعاً از آن خشونت و زبری می بارد .به هنگام خواب برخی خور و پوف می کنند واژه های خُفتن ، خوابیدن ، خُسبیدن همگی با  خ  آغاز می شوند و این بی دلیل نیست .

دکترdoctor یک واژه ی دارای ریشه ی فارسی است.

معنی ژینوس

ژینوس در کردی یعنی نویسنده ی سرنوشت خود ، کسی که با دست خودش سرنوشت و مسیر زندگی اش را می نویسد و تسلیم قضا و قدر نیست .( ژی و ژیان در کردی به معنی زندگی است و  نوس  به معنی نویسنده می باشد . ) پس ژینوس صفت فاعلی است .در زبان فرانسه نیز این نام وجود دارد و به معنای باهوش و  نابغه است .

پنجم اسفند جشن سِپَندارمَذ برابر وَلِنتاین در غرب

در گاه‌شماری‌های گوناگون ایرانی، افزون بر این که هر ماه یک نام جدا داشت هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. برای نمونه روز نخست هر ماه «روز اورمزد»، روز دوم هر ماه  ، « روز بهمن» (سلامت اندیشه یا انسان خوب ) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم هر ماه، «اردیبهشت «یعنی «بهترین راستی » که باز از صفات خداوند است، روز چهارم هر ماه، شهریور یعنی «شاهی و فرمانروایی آرمانی» که ویژه خداوند است و روز پنجم هر ماه، «سپندارمذ» بوده‌است. روز پنجم از هر ماه خورشیدی  به نام "سِپَنته آرمی تی" است که چهارمین امشاسپند در دین زرتشتی است . این واژه آمیزه ای است از " سپنته" به معنی  مقدس و     " آرمی تی" به معنی فروتنی و بردباری٬ سپندارمذ به معنی  فروتنی و بردباری  مقدس است. سپندارمذ روز پنجم از هر ماه و ماه دوازدهم سال است این امشاسپند در چهره ی مینوی نماد بردباری و سازگاری اهورامزدا است و در جهان خاکی نگاهبانی زمین به وی سپرده شده است همچون دیگر جشن ها ی دوازده گانه ی سال چون روز و ماه سپندار مذ (اسفند) روی هم قرار می گیرند جشن سپندار مذ (اسفندگان ) برگزار می شود به گفته ی ابوریحان بیرونی اسفندار مذ ایزد موکّل بر زمین و نگاهبان زنان پارسا و درستکار بوده پس این روز عید بانوان بوده و مردان برای  گرامیداشت به آنان هدیه می دادند و کار های روزانه ی زنان را در این روز انجام می دادند که این کار نشان دهنده احترام مرد به زن و باور داشتن برابری جایگاه زن و مرد بود.بنا به گفته ی دیگر چون در این روز بانوان و دوشیزگان شوهر خود  را بر می گزیدند آن را جشن مرد گیران نیز می گفتند. این روز برای زنان ایرانی بسیار ارزشمند بود و مردان ایرانی به مادران و خواهران و همسر و بانوان خود احترام ویژه ای می نهادند.