واژه

معنی کلمات

واژه

معنی کلمات

معنی کلمات و معانی اسمها و شهرها و کشورها و رسم و رسومات
تبلیغات
Blog.ir بلاگ، رسانه متخصصین و اهل قلم، استفاده آسان از امکانات وبلاگ نویسی حرفه‌ای، در محیطی نوین، امن و پایدار bayanbox.ir صندوق بیان - تجربه‌ای متفاوت در نشر و نگهداری فایل‌ها، ۳ گیگا بایت فضای پیشرفته رایگان Bayan.ir - بیان، پیشرو در فناوری‌های فضای مجازی ایران
آخرین نظرات

۱۱۴ مطلب با موضوع «ریشه یابی چند واژه» ثبت شده است

حمورابی: خویشاوندِ مرد شفادهنده
اما در فارسی کمد و در عربی دولاب می گویند.(!)واژۀ دولاب فارسی است  ولی ما ایرانی ها فراموش کرده ایم در عوض عرب ها هنوز از این کلمه فارسی استفاده می کنند . در ساختمان های قدیمی هنوز لفظ دولابچه کاربرد دارد . در عربی به چرخ فلک نیز ( دولابُ الهواء ) گفته می شود . در عربی حتی دولاب را جمع مکسر می بندند و دَوالیب به کار می رود .  به چرخ ماشین نیز دولاب السیارة  گفته می شود . یعنی این کلمه را وسعت معنا داده اند .
واژه ستانی  و واژه دهی میان اقوام همسایه  امری کاملاً طبیعی است و در تمام زبانهای جهان وجود دارد.
چاخان/ آقا/آغا/ بیگ/ بیگم/ خان/ خانم/ خپل / قُرُمساق / اُلاغ /یوغور / قلدر/ آلتون( زر)/ اردو/ ایل / ایلخان/ایلچی/بَهادُر/تومان ( به معنی ده هزار)/سوغات/سیورسات/قورچی/نوکر / یاسا( به معنی قانون)/ یاغی
دبستان : دب( خط) + ستان( پسوند مکان ) = جای آموزش خط و نوشتن .  دب یا دپ به معنای خط یا نوشتن  می باشد. این واژه که به ریخت « دیپ » در سنگ نبشته  های هخامنشی آمده است در حقیقت یادگاری از زبان سومر می باشد که به ریخت dub  به معنای لوح و خط بود. بعدها این واژه به زبان اکدی رفت و به ریخت duppu  و tuppu  نوشته و خوانده شد. سپس با رفتن به زبان آرامی به ریخت dup  درآمد و هنگامی که به زبان فارسی باستان آمد به ریخت های گونه گون : دب ، دیب در آمد .و ما امروزه این گونه ها را می توانیم در واژه هایی مانند : دبیر ، دبیرستان ، دیباچه ، دیبا و دیوان ببینیم.
دبستان : دب( خط) + ستان( پسوند مکان ) = جای آموزش خط و نوشتن .  دب یا دپ به معنای خط یا نوشتن  می باشد. این واژه که به ریخت « دیپ » در سنگ نبشته  های هخامنشی آمده است در حقیقت یادگاری از زبان سومر می باشد که به ریخت dub  به معنای لوح و خط بود. بعدها این واژه به زبان اکدی رفت و به ریخت duppu  و tuppu  نوشته و خوانده شد. سپس با رفتن به زبان آرامی به ریخت dup  درآمد و هنگامی که به زبان فارسی باستان آمد به ریخت های گونه گون : دب ، دیب در آمد .و ما امروزه این گونه ها را می توانیم در واژه هایی مانند : دبیر ، دبیرستان ، دیباچه ، دیبا و دیوان ببینیم.