معنی عباس

عباس ( عَـبّـاس ) نام پسرانه ی عربی است . این کلمه لقبی برای شیر است . عباس بر وزن ( فَعّال ) اسم مبالغه است و به معنی بسیار اخمو است . زیرا شیر نیز همیشه اخمو است . عباس از فعل ( عَـبَـسَ )به معنی ( ترشرویی کرد ) گرفته شده است .در ایران به خاطر نام حضرت عباس یا همان ابوالفضل این نام مرسوم است .البته حضرت عباس زیباروی بود طوری که اورا قمر بنی هاشم نامیده اند . اما باید بدانیم این نام پیش از ایشان بوده است . به معنی عباس در فرهنگهای معتبر عربی دقت کنید : عبس (لسان العرب)عَبَسَ یَعْبِسُ عَبْساً وعَبَّس: قَطَّبَ ما بین عینیه(یعنی روی در هم کشید)، ورجل عابِسٌ من قوم عُبُوسٍ.ویوم عابِسٌ وعَبُوسٌ: شدیدٌ؛ ومنه حدیث قُس: یَبْتَغِی دَفْعَ باسِ یَومٍ عَبُوسٍ؛ هو صفة لأَصحاب الیوم أَی یوم یُعَبَّسُ فیه فأَجراه صفة على الیوم کقولهم لیل نائم أَی یُنام فیه.وعَبَّسَ تَعْبِیساً، فهو مُعَبِّسٌ وعَبَّاسٌ إِذا کَرَّه وجهه، شُدِّدَ للمبالغة، فإِن کَشَر عن أَسنانه فهو کالِحٌ، وقیل: عَبَّسَ کَلَحَ.اما ببینیم این لغوی عرب چقدر زیبا عباس را معنی کرده است . ابن الأَعرابی: العَبَّاسُ الأَسد الذی تهرب منه الأُسْدُ؛ وبه سمی الرجل عَبَّاساً.می گوید عباس شیری است که شیر دیگر از او می گریزد و از این روی است که آدمی را عباس نامیده اند .