علی ( عَلی ) در فارسی بدوت تشدید است ولی در عربی با تشدید (ی) است =» عَلــیّ / نام امام اول شیعیان است و به همین دلیل در میان ایرانیان نامی پرکاربرد است .
علی کلمه ای عربی و بر وزن فَعیل و صفت مشبهه است . در میان سایر مسلمانان (اهل سنت و ...) به کار می رود . در ایران به صورت ترکیبی بسیار کاربرد دارد . مانند : علی اصغر ، علی اکبر ، علیرضا ، علی احمد، علی حسین ، حسین علی ، علی شفا ، میر علی ، شاه علی ، امیر علی و ...
صفت مشبهه بر صفتی ثابت و نفسانی دلالت می کند که همیشگی است و زودگذر نیست و به معنی ( بلند ) است .
معنی علی در فرهنگ های لغت معروف :
علی . بلند. (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (تاج العروس ) (اقرب الموارد). بلندبرآمده و درشت .
بزرگ و بلندقدر و شریف . (منتهی الارب ). شریف . (لسان العرب ). شریف و بزرگ . (از اقرب الموارد).
آنکه بالاتر از او چیزی نیست . (از لسان العرب ) (از متن اللغة). بزرگوار و برتر از همه ٔ خلق . (مهذب الاسماء).
توانا و کلان . (منتهی الارب ). سخت و صلب . (از لسان العرب ). سخت و قوی . (از اقرب الموارد). سخت و قوی و صلب . (از متن اللغة).
کسی که در مقابل زنان نرم باشد. (از لسان العرب ) (تاج العروس ) (ذیل اقرب الموارد).
اسم خاص ، نامی از نامهای خدای تعالی . (مهذب الاسماء).از اسماء حسنی است . (از اقرب الموارد) :