معنی رُقَـیَّـه

رُقَیّه مُصَغَّر یعنی کوچک شده ی ( رَقْــیة یا رُقیة  )  از ریشه ترقّی است . یعنی بالا رونده ی کوچک . رقیة.  مصدر به معنی رَقْی است . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). افسون کردن . (دهار). دردمیدن افسون خود بر کسی . (از آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ترجمان جرجانی چ دبیرسیاقی ص 53) (تاج المصادر بیهقی ). با این حساب رقیه به معنی دمنده ی افسون بر کسی نیز معنی می دهد .