نَهاوند به معنی " پیشِ رو " است، زیرا «نَها» در زبانهای ایرانی به معنی« پیش » و « وند »از فعل کهن «وندیدن» به معنی نهادن گرفته شدهاست. بنابراین «نهاوند » یعنی «نهاده در پیش رو»است . به همین صورت واژه دماوند که صورت اصلی و قدیمیتر آن دُمباوند و دُنباوند ضبط شده به معنی «قرارگرفته در پشت» است. زیرا دُنب در زبانهای ایرانی به معنی دنباله و پشت است. امروزه در بسیاری از لهجه های زبان کردی به « پیش رو » می گویند : « نووا » که دگرگون شده ی « نَها » است و به « پشت سر » نیز می گویند : « دُما » یا « دویا » ( با ادغام دال و یاء).