در کتب دستور چنین می آید که قد در ماضی برای تحقیق و در مضارع برای تقلیل است . مثال :
قد ضَیَّــعَ البوّاب مفتاحَ باب الغرفة . دربان کلید در اتاق را گم کرده است .
قد ینجح الکسول . گاهی تنبل موفق می شود .
اما این هایی که این قاعده را وضع کرده اند به این آیه قرآن توجه نداشته اند که : { قَــد یَعــلَــمُ اللهُ }
آیا می شود گفت ( خدا گاهی می داند ؟!)
پس این قاعده کلی نیست .